توصیفی که یکی از خودش داشت در سایت همسریابی طوبی

چند وقته تصمیمی گرفته بودم برای پیدا کردن یارم دست به دامن فضای مجازی بشم یکی از این سایتها سایت طوبی بود، ولی خوب تا حالا که جوابی نگرفتم ولی اعتراف می کنم با ادمهای جور واجور زیادی اشنا شدم یا افکارهای مختلفی دیدم یا یاد گرفتم همه اقایون حول یک محور می چرخند. 

امروز یکی تو پروفایلش اندر توصیف خودش اینجوری نوشته بود خیلی خوشم اومد که اینجا می گذارمش یادم بمونه:

من..؟! چه دوحرف وسوسه انگیزیست!
این من! نه زیبایم، نه مهـربانم....نه عـاشق و نه محتاج نگاهی!
فراری از دختران آهن پرست و پسران مانکن پرست!
فقط برای خودم هستم....خود خودم ! مال خودم ! صبورم و عجول!
سنگین. سرگردان. مغرور. قـانع!
با یک پیچیدگی ساده و مقداری بی حوصلگی نه چندان تلخ!
چنان ساده ام که گنجشکها هم می توانند در جیب هایم لانه کنند!
با پروانه ای سال ها دوست می شوم!
برای پای مورچه ای که به گل می ماند، های های گریه می کنم!
در دور و دراز باور خود، کودک می مانم همیشه حالا!
و برای تویی که چهره های رنگ شده را می پرستی!
نه سیرت آدمی؛ هیچ ندارم راهت را بگیــر و بـــــــرو!
حوالی ما توقف ممنــــوع است......!!!

و بعد در توصیف اونچه که به دنبالش هست اینطوری گفته:

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است،
ادعایشان آدمیت،
کلامشان انسانیت،
رفتارشان صمیمیت.
حال.....
من دنبال یکی می گردم که
نه آدم باشد،
نه انسان،
نه دوست و رفیق صمیمی،
تنها صاف باشد و صادق.
پشت سایه اش خنجری نباشد برای دریدن.
هیچ نگوید؛
فقط همان باشد که سایه اش می گوید،
صاف و یکرنگ.
علم بهتر است یا ثروت؟! یک جو شرف و غیرت. هم از علم بهتر است، هم از ثروت...