شب

امروز شنبه بود

روز عاشورایی دیگری

به دانشگاه رفتم این بار با هم

و در افسوس انکه چرا با امدنش دو روز را از دست داده بودم.

ولی خوب بود و در ارامش هر چند که انجا خود مخوف جایگاهی است

و چه جالب بود رنگ عوض کردن استاد عزیز مدیر گروه که همیشه طرف مخاطب است این نازنین.

و او محکم بود که باید اینگونه باشد و الا خدا خود می داند چه خواهد شد...

او تنهاست و من با اویم پس من هم تنهایم

دوشنبه چه خواهد شد؟

امروز دریغ از ذره ای کار ؟

خدایا یاریت را از ما نگیرکه بی تو هرگز هیچ هم نخواهیم بود...

راستی دیشب مقاله ای دیگر زاده شد که رفت دنبال سرنوشت خود.

عجب دنیایی

حسین!

من عاشوراییم؟

تمام راه فکر من این بود و بعد زینبش