خرم اباد

ساعت 12 رسیدم تهران با پرواز فوکر 100 ایران ایر خرم اباد

2 روز اونجا بودیم خیلی خوب بود ابشار بیشه پیر عبداله و یک سری طبیعت گردی دیگه 

دیشب فوتبال ایران و مراکش رو با گل به خودی بردیم و تو میدون دریاچه کیو رفتیم جشن مردم رو تماشا کردیم. خوب بود

اون هم اونور دنیا تو یه بار دوهم جمع شده بودند و عکساشو برام فرستاد.

فردا دوباره کار

دیروز و امروز زنگ زدم نصیری جواب نداد یعنی خیلی دلخوره

هر چی با خودم فکر می کنم می بینم حقیقت بود هر چی گفتم شاید خیلی تند گفتم ولی حالت که گفتم حس خوبی دارم از زدنش. شاید بهتر بود اسدی نبود شاید حرفهای زیادی هم زده باشم ولی یادم نیست.

قطعا مهم نیست برام نصیر چی در موردم فکر کنه ولی اونی که اون روز کولاک کرد و گرد و خاک من بود خود خودم نمی تونستم فیلم بازی کنم. ولی ایا من کم ظرفیت هستم؟ 

نمی دونم؟ نمی دونم رو هوا بردن خرید تبلت واقعا کار درستی بود؟ ولی دلم راضی نمی شد از پول همکارا برای یک مشت مفت خور تبلت خریده بشه.

اسدی کیه و چقدر تاثیر گذاره؟ چقدر خبر می بره؟ 

نمی دونم 

فردا قعلا باید با برنامه شروع کنم. باید هم برای خودم هم برای کارم مفید باشم.

من تقریبا زندگیم در دو چیز خلاصه شده. کار و کار و کار و بعد ماهی یکبار خانواده

تفریح فقط با خانواده یا همون دیدن خانواده

فیلم و سریال تنها در خانه

مطالعه پیامهای تلگرام

کار کردن روی آمار درپیت مرکز

ارمزو یکساعت خوابید فقط خواب اونو رو دیدم انگار بیدار شدم یادم رفت دوباره خوابیدم بخشخاییش یادم اومد اصل قضیه اینه که من دیگه تو زندگیش جایی ندارم و تو برنامه هاش نیستم. 

نتیجه

من باید زندگیمو بسازم

چطور مهارتها مو بالا ببرم چه مهارتهایی لازم دارم.

باید چی یاد بگیرم؟

سلامتم

2تا هدف همیشه ناتمام داشتم 1. وزنم 2. زبانم

رانندگی و ... رو بی خیال

باید وزنم رو بکنم چالشم ایا پایه ای صبح ها هر روز اول بری پیاده روی و ورزش صبحگاهی بعد بری مرکز؟