اسمش ... لیلا

http://www.leylaa.com/

قانون اول و آخر لیلا

نمی دونم این چه سری ایه که تو زندگی من هیچ آدم ، هیچ چیزو یا هیچ مفهومی به طور کل از چرخه حذف نمی شه ! بعضی اوقات با یک چرخش و یا حرکت ناگهانی یکی از اینها به نظر به سرعت و با یک جهش ناگهانی از سیستم کنده می شه و دور می شه و من فکر می کنم که الان نیروی جاذبهء یک چرخهء دیگه اون تیکه رو به سمت خودش می کشه و بعد هم اون که تا ابد و یا تا یک چرخش ناگهانی دیگه درگیر نیروی گریز از مرکز دیگری شده تو زندگی من پیداش نمی شه ! ولی با کمال حیرت بعد از چند دور چرخیدن می بینم که ا ا ا ا ا ا این که بازم تو جریان زندگی منه؟ به نظرم اینجوریه که همه چیز اینقدر کسل کننده و بی مزه شده ! من مجبورم تا ابد در چرخهء کوچک زندگی خودم بمانم ، هیچ جزئی از آن تغییر نکند و از چرخه بیرون نرود و هیچ جزئی به آن اضافه نشود مگر اینکه به صورت عنصری ثابت در آید .

Photo by : Miftahur Rizka
http://frixin.deviantart.com
توجه : عکاس یک دختر 15 سالهء اهل قطر است

و باز هم یه مطلب  دیگه از این وبلاگ :

These are not comments

 این یک پیپ نیست - رنه ماگریت

به این نوشته می گن یک کودتای نرم و خزنده و عاصی علیه راهبه گان معصومی که آرزو های فرو کوفته دارند... خیلی خبیثانه بود لیلا :)...
http://www.Whitepencil.blogspot.com
whitepencil | November 16, 2004 04:59 PM

*****
او در روزگاری زندگی می کند که مناسبش نیست . لطافت روح و بزرگواریش را کسی نمی پسندد امیدوارم وقتی که درخت شد از ماه نترسد ...
http://1ghatreh.blogspot.com
کیمیا | November 16, 2004 11:47 PM

*****
من از صدای آب می فهمم.. که کودکی متولد خواهد شد... ن دستهای کوچکی را می شناسم که حرفهای بزرگی می نویسد.. من آدم کوتاه قدی را می شناسم که آرزو های بلندی دارد.. من کوچه کوتاهی را می شناسم .. که قصه های بلندی دارد.. من کاسه ها و نیم کاسه های زیادی را می شناسم.. من دوجنسی های زیادی را می شناسم.. من مردی و نامردیهای زیادی دیده ام.. من شب و روزهای زیادی دیده ام..و من دخترکی را می شناسم که دوتایی می نویسد .. و من خانه دو رنگی را می شناسم که آدم یک رنگی در آن دو تایی می نویسد.. و من تنبور ه پیری را می شناسم که کنه همین نزدیکی هاست.. و من مانده ام در قصه این دوتایی های با هم و این همه تنهای جدا...
http://lolo666.persianblog.com
hossein | November 18, 2004 12:25 PM

*****
آیینه رویا آه از دلت آه.............از وقتی مطلبت - خواهر عزیز من باکره خود فروش ـ را خوانده ام دارم فکر می کنم . فکر می کنم به فکر اولیه چنین کاری . چنین مطلبی . چنین نیشترهایی . نمی دانم . من هم می نویسم . می دانم چه دردی است نوشتن . درد آورتر است این گونه نوشتن . نمی نویسد . می زاید . می برد . این تویی . من هم خط به خط با انسانی رو به رو می شوم که ریخته شده در این کلمات . آدمی که شاید روزی درخت متولد شود ! گفتم ننویسم . خواندن کامنت ها چه قدر دور می کند آدم را از فضای واقعی متن . من هم گفتم ننویسم اما سر رفتم . راستی ولی آه از دلت آه ...
[e-mail]
محدثه | November 21, 2004 05:16 PM
*****

برای سانسور خوشی ها شادی ها.جلو رفتن ها خلاق بودن ها برای سانسور زندگی.برای سانسور رنگ قرمز،چه موقعی پیگیری می کنین؟براشون لوگو هم می سازین.لوگویی برای سانسور زندگی چه شکلی ئه؟تو می دونی؟
روز جهانی ی زن مبارک.
http://www.16.blogfa.com
الف.میم | March 9, 2006 11:52 PM
*****
ای پرتوِ آشنای خانگیِ خانه ای که دیگر نیست
تا دربدرِ ما راهی نمانده...
فرصتِ صدا که رفت....
فرصتِ نگاه را . . .
http://pegashine.blogfa.com
افشین پرورش | February 21, 2006 03:28 AM
*****
ما در عتاب تو می‌شکوفیم
در شتابت
ما در "کتاب" تو می‌شکوفیم
در دفاع از لبخند تو
که یقین است و باور است...
.........
[e-mail]
ولگرد | January 4, 2006 12:08 PM

*****
بگذار کف مان را بزنیم.بگذار خیال کنیم شجریان همان ابی ی حنجره طلایی ست و علی کریمی رونالدینیوی پا طلایی.بگذار فراموش کنیم ارزش ساییده شدن لاستیک های یک هواپیما در بیابان های قم ،بیش تر از جان نود و چهار نفر آدم است.بگذار فراموش کنیم نفس مان را که این روزها بالا نمی اید.بگذار غم بی خانمانی مان چند لحظه ای هم که شده یادمان برود.بگذار خیال کنیم مثل پدربزرگ های مان زندگی می کنیم. حکم،شجریان،برره،اس ام اس، سیگار، الکل سفید...بگذار زمستان مان را با یک چیزهایی سر کنیم

http://www.16.blogfa.com

الف.میم | December 9, 2005 03:27 AM

*****
از کنسرت بم یادم هست که اتفاقا بیشتر کسانی که دست می‌زدند تماشاگران مسن بودند. به عبارة اخری قضیه ربطی به پیری ندارد! نمی‌دانم این دست زدن از حس نوستالژیک عجیب این تصنیف است یا چیز دیگر؛ هر چه باشد از تصنیفی که دهها و شاید صدها بار اجرا شده و هر زیر و زبر آن برای شنونده آشناست نمی‌توان انتظار تاثیرگذاری و نشاندن حضار سراپاگوش داشت.
شاید از بداقبالی ماست که موسیقیدانی شایسته جز این چهار نفر در میدان نمانده است. لرزش غم‌انگیز پنجه (روزگاری) پرقدرت شهناز را در چهره‌های ماندگار یادت هست؟ پایور کجاست؟ اوج پریسا را چه کسی با مهر سکوت به کنج کشاند؟ لطفی و مشکاتیان را چه پیش آمد؟ روزگاری است که دیگر ابی هم خواندن شبزده و خورجین را از یاد برده و "سر بلند عشق" را با تکنو می‌خواند، پندار که حلاج سماع تکنو می‌کند!!
نه لیلا، پیر نشده‌ای... اما ما فاتحان شهرهای رفته بر بادیم... بگذار غم نوستالژیک مرغ سحر به وجدمان آورد، با "فریاد" برای خانه آتش گرفته‌مان بگرییم و هر هفته با شوق به تماشای رونالدینیو، بگو مارادونای خیالمان بنشینیم... اگر گاهی رفتارمان با "استانداردها" نمی‌خواند خرده نگیر، در "خانه‌ای که آتش گرفته" طبیعی است که خیلی چیزها از یاد برود.
نمی‌دانم ما بدیم یا خوب، اما رفتارهامان شاید بازتابی از ملتی خواری کشیده است. آنها که در تهران با مرغ سحر دست می‌زدند همانهایی هستند که در آمریکا با یاد ایام سر به دیوار می‌کوبیدند و می‌گریستند... گاهی بد نیست که با آنها همصدا شوی، بشناسیشان و بدانی که "جخ امروز از مادر نزاده‌ام...نزدیکترین خاطره‌ام خاطره قرنهاست"... به گمانم شجریان نیز خود این دریافته که رفتارش چنین تغییر کرده است.
[e-mail]
سیاوش | December 13, 2005 10:11 AM
*****
حسن یک حسن دو حسن//حسن یک/حسن دو/حسن دنده به دنده/حسن چرا نمی خنده؟/تو دنیای شماها/
که آزادی تو بنده/حسن چه جوری بخنده؟/از اون روزی که آدم تو دنیا پا گذاشته/از اون روزی که شلاق دورنگی /روی گرده مردا جا گذاشته/دیگه جا واسه یک رنگی نمونده/حسن چه جوری بخنده؟/اگه کام جوونمردای عالم مثه زهره/اگه شادی و مستی با دل عاشقا قهره/ولی زندگی ظالما شیرین مثه قنده/حسن واسه چی بخنده؟/حسن از بچه گیش رنگ صداقت رو ندیده/فقط حرفی شنیده/حسن میدونه این حرفا چرنده/
حسن چه جوری بخنده؟/حسن یک/حسن دو/حسن فصل خزونه/دلش دریای خونه/حسن روزی که این چشمای گریونو ببنده/...حسن شاید بخنده/
http://www.kelkin57.com
محمد صادق دهقان | December 16, 2005 09:17 AM

*****
اهل بی مرزترین دریا باش ....
http://www.aghakhany.com
علیرضا | November 17, 2005 06:24 PM
*****
نی نی ها خوردنین نه خوندنی:D
http://lolo666.blogfa.com
lolo | September 10, 2005 12:13 PM

*****
موقعی که ما بچه بودیم یکی از آلات پز دادن خانواده ها این بود که بچه را بعد از کلاس اول می فرستادند کلاس سوم یا حتا چهارم ، پنجم.به ش می گفتند دو کلاس یکی.توی تابستان وسط این جامپ کات پدر بچه را در می آوردند که فارسی و جدول ضرب یاد بگیرد.
بدی ی قضیه این است که فرهنگ ما حد اقل این تابستان بین جهش را هم نگذرانده است و از سنت به پست مدرنیته بازی را یکهو پریده.
آن بچه های دو کلاس یکی شده معمولن افت تحصیلی پیدا می کردند و امتحان های ثلث آخر و امتحان نهایی را با جای پا دو طرف ورقه ترک می کردند.خانواده هاشان هم صدای کار را در نمی آوردند و در مهمانی ها تا حرف از بچه ی مذکور می شد بحث را عوض می کردند:((راستی دخترمون هم دیگه می ره آمادگی.عزیزم بیا یکی از اون شعراتو واسه خاله بخون. . . ))
[e-mail]
13+1 | August 9, 2005 10:06 PM

*****
می بینم که کل مشاهدات یک ماه گذشته ات را جمع کردی و توی وبلاگ بالا آوردی، یعنی تایپ کردی. دمت سیریش آبجی، یعنی دمت گرم.
لیلا این وسطها تخیلاتت هم وارد کردی دیگه، نه؟ دروغ نگی ها، مثل اون صحنه ای که ÷سرها داشتند پیرمرده رو می زدند، دختر مگه فیلم پرتقال کوکیه؟ اگر اینجوریه که باید 10 متر آن طرف ترش هم یکی دو تا جوون به زور وارد یک نفر بشند و آن قدر به زن خانه دار تجاوز کنند که طرف از درد بمیرد، جل الخالق.
به نظر من عکس نیکی کریمی اگه روی این جلو دری ها باشه خیل توپه، مخصوصا از اونای که جلوی |اساژها می اندازند تا مردم که توی زمستون ÷اهاشون گلی می شه با مالیدن کف کفششون روی صورت نرم و جیگیری خانم کریمی و چشمان ریز و نخودی شون، بتوانند گلها را از خودشان دور کنند، حالی می ده ها
http://citizenkaveh.blogspot.com
همشهری کاوه | August 10, 2005 12:10 AM

ا*****
حساس چگونگی بهم دست داد!
از بنگرات و اعمال مازوخیستی و اندیشه های دالخویی و هجوم لمپنیزم و بکارت زوار در رفته ایرانی ها که بگذریم...نمی شود گذشت که...همان نادان و نامرد و هر چه گل و منحل است توی دنیا جمع شده حوشکی رفته از اندرونی ماتحتمان تا ان بالای بالا....
http://roospi.blogfa.com
roospi | August 10, 2005 06:36 AM
*****
مردم در هل دادن
به کشفیات جدیدی میرسند
و زوایای جدیدی را تجربه میکنند.
هل بدهیــــــــــــــــد!
http://bonbast.blogspot.com
bonbast | August 10, 2005 01:53 PM
*****
نکنه انتظار داری هرچی دوره ی جامعه شناختی که نگذرونده مونده رو برگردیم و بگذرونیم ؟ ... شرمنده. جامعه هرقدر هم که من ازش بدم بیاد یه جورایی انگار زنده ست و با سرعت ( سرعتی که نه میشه بهش گفت کم و نه زیاد) پیش میره. حیف که اثر گذاشتن روش خیلی سخته. من دارم تلاش میکنم کمتر اثر بگیرم. اثر گذاشتن پیش کش !
[e-mail]
anotherone | August 11, 2005 08:35 AM
*****
خب! دل هم خنک می‌شود. با نفرین و این حرف‌ها... من نفرین می‌کنم به جدو آباء آن موجودی که فکر کرد در خانه های با سقف دو متر و اگر لطف کنند دو متر و سی و چهل، حضور لوسترهای هفتصد شاخه که بلور تقلبی چک آویزان دارند چیز قشنگی است! و این توهم نفرت‌انگیز اولین مخترع این حرکت در لانه‌های مدرن پیشانی من را و سر من را نابود کرده! تماشای این قالی‌های قرمز نفرت‌انگیز که با موکت تفاوتی ندارند و هزار هزار تولید می‌شوند روح من رانابود کرده. این سینتی‌سایزر روان من را نابود کرده. گرچه خودم دوره‌ای از کلاسیسیسم به خالتوریسم پرتاب شدم، ولی نفرین می‌کنم به کسی که این بلا را در عنفوان جوانی سرم آورد. پست مدرن کدام است؟ باور کنید در قرون وسطی هم حداقل درکی برای ایجاد ترکیب‌های جذاب وجودداشته. آن بیچاره‌ها غذای‌شان پیاز بوده و نان که دهان‌شان بو می داده. لعنتی گلاب هم بوی پیاز گرفته! آی دلم می‌خواد که یک بار بنزین بگیرم دستم و هر چه مبل‌سیصد متری دو تنی می‌بینم جمع کنم و آخرین سیگارم را با آتش آنها روشن کنم! آی که اشاره کردید، مستقیم، به نقطه عذاب من... هفته‌ای یک روز هر جا می‌رسم می‌روم بالای منبر که جان هر که دوست دارید ملت، فرش قرمز را در اتاق سفید با پرده‌های قهوه‌ای مدل قرن هفدهمی و بوفه چوبی خراطی شده و لوستر ده شاخه و نور سفید مات، با هم ست نکنید. واقعا چه می‌شد اگه یک روز صبح بیدار می‌شدم و می‌دیدم توی بیابان برهوتم. حداقل صدای خوب و تصویر زیبا همراه آخرین لحظات عمرم می‌شد. (معذرت می‌خوام که باز هم می‌گم. این قطعه برای کدام آلبوم هست. سه ساعته (دقیقا و تحقیقا) که من رو میخکوب کرده.)
http://pandopan.persianblog.com
ساسان . م . ک . عاصی | October 5, 2005 09:33 AM
*****
مردان جسورند و تن به کلیشه ها نمیدهند و زنان محافظه کارند و کمتر ریسک میکنند.
شاید بشه تمام این خصوصیات رو در همین یه صفت خلاصه کرد. بقیه صفات هم کم و بیش از همین خصوصیت نشات میگیرن. واقعیت اینه که همین ریسک نکردن و "ولش کن به دردسرش نمیارزه" ها باعث شده اینقدر تفاوت وجود داشته باشه. زنها در هر سنی که باشن جوری رفتار میکنن که انگار گذشته ای سرشار از شکست داشتن و حالا دیگه حاضر به ریسک کردن نیستن. بالعکس مردها هر روز انگار زاده شدن بدون هیچ پیش زمینه قبلی تا راه جدیدی رو آزمایش کنن...
حوا به عنوان اولین موجود انقلابی در دنیا شکست سختی خورد و مورد شماتت تمام دنیا که عبارت بودن از یک مرد! قرار گرفت. آدم رو به حوا کرد و گفت: "دیدی چیکار کردی؟! لطفاً دیگه از این ایده ها نده! حالا هم برو یه چیزی درست کن بخوریم تا من ببینم چه خاکی میتونم به سرم بریزم با این گندی که تو زدی...!"
اینجوری شد که زن از یه موجود انقلابی به یه خانم خانه دار تبدیل شد و دیگه ایده نداد و دخالت نکرد و همیشه مبتلا به سردرد بود و مرد هم هر روز صبح که از خواب بیدار میشد تمام تلاششو میکرد که اون بهشت رویایی رو دوباره شبیه سازی کنه.
و دیگه نه مرد اجازه دخالت کردن زنو داد و نه زن میلی به دخالت کردن داشت و همیشه میگفت "ولش کن به دردسرش نمیارزه...!"
[e-mail]
پیش از مگس | July 22, 2005 09:02 PM

*****

زن ها ...زن ها .. زن ها ...زن ها ... زن ها.... موجودات / آفریده های بسیار دوست داشتنی و عجیب ؛ با این که من یکی - دو تاشون رو طلاق دادم ، ولی هنوز فکر می کنم به شون : به یکی شون ! زن ها حرف ندارند . مردها چیزی برای کشف ، ندارند ؛ زن ها ،چرا ! هنوز به نبودن زن ها که فکر می کنم ( نه ه ه ه ه !!! ) از غصه می میرم !
http://norouzi3.blogfa.com

حسین نوروزی | July 2, 2005 02:58 AM

*****
درست شبیه درس دموکراسیمان است، و انتخابات ریاست جمهوریمان، درست است که در تاریخ به زنان جفای غریبی شده، اما گویی که اینها به جبر روزگار ژن تقویت شده ای پیدا کرده اند که زن باشند، یعنی همان زن تاریخی باشند، حال هرچه که تلاش کنند، هرچه که عدالت خواهی و تساوی را مطالبه کنند، باز می بینی یک جازی زن می شوند، زن تاریخی، من فکر می کنم این هم از آن مقولاتیست که صبر می طلبد، صبر و تمرین، از آن مقولاتیست که باید جلو پیشینه چند ده هزار ساله رشد کند...
http://35degree.blogspot.com
k1 | July 3, 2005 01:18 PM

ببینم مگه تو بچه هم بودی ؟!!
http://persianarchitect.com
jjjjj | June 10, 2005 07:18 PM
*****
بچه هم بودی، عاقل بودی؟!
http://missing-piece.blogspot.com
هما | June 10, 2005 11:11 PM
*****
اگه حرف نیچه را قبول کنیم که "موسیقی خودِ پژواکِ یافته ماست" و اگه قبول کنیم خوذِ ما یعنی همینی که هستِم و هر روز می‌بینیم و اگه قبول کنیم خودِ ما یعنی ایرانیِ دهه هشتاد, پس نباید تعجب کنیم امثال بهنام و اشکمهر و ... پژواک خودمون باشند. آدم زشت زشته آبجی تعارف هم نداره! آدم بی‌فکر هم پژواک متفکرانه نداره!
http://shayadfarda.persianblog.com
مردی... | June 11, 2005 11:14 PM
*****
من دوچرخه ای داشتم که آدم عجیبی رویش دوچرخه سواری می کرد.بعد کسی آمد و فروختش من خواب بودم.یک پسر بچه در خوابم دوچرخه ام را می خرید و من گریه نمی کردم.اما بیدار که شدم صورتم خیس بود!
http://booose.persianblog.com
dadarkk | May 26, 2005 02:50 AM

دقت کرده‌ای؟ تصور ما از خودمان، لحظاتی که به دنبال خودمان می‌گردیم، بیش‌تر شبیه کودکی‌مان است تا آن‌چه در واقع امروز هستیم. کودکی نوستالژی نیست؛ آرزویی است که می‌خواهیم به دست‌اش بیاوریم یا بسازیم‌اش، اما زمان آن گذشته است.
http://sfweblog.persianblog.com
ddaddashi | April 30, 2005 01:19 AM
*****
به جرم زندگی روحمان را کشتند و خلاقیتهامان را کور کردند...سرمو بالا گرفتم/ گفتند چقد سر به هوایی...پایین انداختم / گفتند حقارت داره....خندیدم/ گفتن جلفی...گریه کردم / گفتن بچه....هر کاری که کردیم یه چیزی گفتن تا رسیدیم به جایی که دیدیم ...مردیم...آره تو کودکیا دنبال خوده گمشده‌مون می‌گردیم...
http://poone2.persianblog.com
ساحل | April 30, 2005 08:42 AM
*****
چشم عدالت کور است که نه مادرزاد است به نور بسیار است که در تاریکی اش دمیده اند ...
http://phanteon.persianblog.com
hesam | May 1, 2005 11:34 AM

*****
نکنه تو هم گرفتار این بیماری شدی که هرچی فکر می‌کنی بازم فکر می‌کنی؟ می‌گند شفا نداره ها مواظب خودت باش/ وقتی افتادی تو جوق آب، باید پاشی بیای بیرون حتی اگه بهترین جوق دنیا باشه! (اصلا منظور تو همچین چیزی بود؟)
http://shayadfarda.persianblog.com
مردی... | April 16, 2005 11:58 PM
*****
همه چیز برمی گرده به قدرت فکر ما! وقتی توجه مون به چیزی جلب می شه بطور خودآگاه یه ناخودآگاه مدام جستجوش می کنیم. کلمه قازقالک رو تو یه جای تنگ و آروم مثل تاکسی می شنویم برامون جالبه و گوش هامون بابتش تیز می شه. وگرنه ممکنه بارها حتی جلوی ویترین یه قازقالک فروشی هم در انتظار دوست تون واستاده باشی و تو دهن هفت جد دوستت هم عنایت کرده باشی! ولی اصلا اون قازقالک های بینوا رو ندیده باشی. وقتی فالگیره به مون می گه سفری در پیش داریم، یادمون می افته که آخ که چقدر به یه سفر احتیاج داریم! و... اینطوری می شه که معمولا بساط سفر جور می شه. کافیه کمی دقیق باشیم و کمی بهتر ببینیم اون وقت خیلی چیزا دستگیرمون می شه. منم اینا را من باب نصیحت به خودم گفتم. چون بعد از 12 سال جدیدا" متوجه شدم که جلوی در پارکینگ مون یه تیر چراغ برق هست و عجیبه که تا حالا بهش نکوبیدم!
http://goushe.persianblog.com
گوشه | April 17, 2005 09:46 AM
*****
قازقالک بازی در آوردی ها باز. راس می گن برای عروق کرونر هم خوبه. یه جفت اش رو من خریده بودم. یک جیک و جیکی می کردن....
http://deconstruction.persianblog.com
سهیل قاسمی | April 25, 2005 09:18 AM
((نون چارکی چار عباسی ،پنیر سیری سه عباسی،
آدم مفلس رو چو من،وا می داره به رقاصی.))
(توضیح :قیمت ها مال دهه ی چهل می باشد.توضیح2:انجام هرگونه حرکات موزون موجب پی گرد قاونی است.)
مامردم زیبای ایران پراید قسطی ور می داریم بعد برای این که بتونیم قسطاشو بدیم،باهاش مسافر کشی می کنیم،ماشینی رو که صفرش لگن ئه به(. . . )می دیم بعدهم برای این که از دست خودش و قسطاشو و مسافر کشی خلاص شیم یک سال بعد زیر قیمت ردش می کنیم می ریم میشینیم تو هایدا یه ژامبون مرغ می خوریم.
13 | February 8, 2005 07:19 PM
*****
پول همیشه ماهیتی بوده که برای بشر باعث اطمینان و امنیت بشه. مردم از اونجایی که توی زندگیشون هزار جور عدم امنیت احساس می کنن دنبال چاره ای برای پر کردن این خلا می گردن که همیشه برای اون پول رو پیدا می کنن. همه از بچگی با این تربیت تاریخی بزرگ می شن که پول همه مشکلات رو حل می کنه. حتی عقده های سرکوب شده روحی و عاطفی رو. برای همین هم حاضرن که به خاطرش پا روی همه چیز بگذارن. در واقع پول مهم نیست این احساس عدم امنیت مردم و عقده های سرکوب شده اونهاس که براشون انقدر ریشه ای و مهمه و حاضرن براش هزار تا کار بکنن. اگر می بینی کسی داره با تو کار می کنه که وضع مالیش هم خوبه ولی رو به دله دزدی می آره واسه خاطر نیاز مالی نیست. به این خاطره که می خواد مشکلات روحیش رو با تعداد صفرهای حساب بانکیش بپوشونه! تکبیییر:)
http://saoshiant.persianblog.com
soroush | February 8, 2005 09:26 PM
*****
لیلا خانوم عاقلانه جمله صحیحش اینه:
Well, let's not start su..in' each other's d...ck quite yet
جمله رو تارانتینو نگفته و مستر وولف گفته. حواست به کار نیست ها. دل به کار بده. خاک بازی نکن ;)
http://brainless.persianblog.com
میمون بی مغز | October 1, 2004 12:37 PM
*****
هر که فاضل تر دور تر از مقصود. هر چند فکرش غامض تر، این کار دل است، کار پیشانی نیست.
قصه ی آنکه گنج نامه ای یافت که به فلان دروازه بیرون روی، قبّه ای است، پشت بدان قبه کنی، و روی به قبله کنی، و تیر بیندازی، هرجا تیر بیفتد گنجی است. رفت و انداخت، چندان که عاجز شد؛ نمی یافت. و این خبر به پادشاه رسید. تیراندازان دورانداز، انداختند. البته اثری حاصل نشد. چون به حضرت رجوع کرد، (دقت کن! ) الهامش داد که نفرمودیم که کمان را بکش، آمد تیر به کمان نهاد، همانجا پیش او افتاد چون عنایت در رسید خُطوَتانِ وَ قَد وََصَلَ. (مقالات شمس تبریزی - دکتر علی موحد) ...... اجازه می خوام یه سوال بپرسم
......از صفحات این گنج نامه ها که نوشته ای به یقین محل گنج را پیدا کردی؟ .... گاهی باید برای ساده ترین ها هم به حضرت رجوع کرد، چون پای گنج در میان است ......
[e-mail]
100ra | October 3, 2004 12:53 AM
*****

سلام!حافظه ضعیف ما تنها نیازمند تحریک کوچکی مانند مرگ است تا کسی را لحظه ای به یاد بیاوریم!....وقتی زنده ایم ،سراسر نکبت و پستی و فسادیم و وقتی مردیم الهه مهربانی و پاکی و بخشش!!در مورد موارد فمنیستی هم شما صاحب نظر تری....انشالا اگه اصفهان اومدی باهم یک دیداری هم از آرامگاه تاج می کنیم....////این کوزه چو من عاشق زاری..............////.....
http://yaldayetanhaee.persianblog.com
رضا | September 4, 2004 03:47 PM
*****
سالها گمان میکردم بزرگترین رویا ساز همه ی اعصارم ... که بیش تر با رویا هایم میزیستم تا حقایق ! هنوز هم برای دیدن رویا هایم نیازی به بستن چشمهایم ندارم . بی لحظه ای تامل رویا ها در برم میگیرند . من از آنها هستم و آنها از من ! حالا دارم دنبال یک رویا ساز دیگر میگردم تا جمعمان جمع شود ! این آخرین رویایم نخواهد بود !! میدانم ...
http://anotherone.persianblog.com
akbar | August 7, 2004 02:51 AM