یک شعر زیبا اندر وصف الحال من!!

باید فراموشت کنم

چندیست تمرین می کنم

من می توانم !می شود!

آرام تلقین می کنم

حالم ،نه،اصلا خوب نیست

تا بعد،بهتر می شود

فکری برای این دل آرام غمگین می کنم

من میپذیرم رفته ای

و بر نمی گردی همین

خود را برای درک این ،صد بار تحسین می کنم

کم کم ز یادم می روی

این روزگار و رسم اوست!

این جمله را با تلخی اش ،صد بار تمرین می کنم

دوباره سلام

سلام وبلاگ عزیزم 

سلام دوستان عزیزم  

سلام دنیای مجازی مجازی مجازی 

دوباره سلام 

امروز بعد از ۲ سال و خورده ای دوباره دلم خواست بنویسم. 

دوباره بگم اونچه که تو این دل تنگم می گذره توی سرم تو وجودم روحم 

خیلی وقت بود که دیگه با خودم هم قهر بودم 

هر چی که تو زندگی می کشیدم  

یا تو ی صندوق دلم یا همون بیرون  

توی یه جای بی نشون 

دفن می کردم 

ام دوباره لبریز شدم  

پر شدم از حرفهای نگفته و صداهای شندیده و  

گوشهایی که برای شنیدن نیست 

امروز دومین روز از تولدم رو هم شروع کردم 

دومین روز ۲۹ سالگیم به خودم مبارک باشه 

چقدر تنهاییم  هاهاهاها 

چقدر مسخره که بعد از دو سال دوباره همون حرها رو می زنم 

البته خیلی فرق کرده تجربیات خیلی بیشتری داشتم 

روزهای قشنگتر 

گاهی هم خشن تر 

حالا دیگه پخته تر شدم 

خیلی پخته تر 

و این زمان  

زمان ورود به یک مرحله دیگه از زندگیمه 

زمانی که فهمیدم از سال ۸۳ تا ۸۸ چه ظلمها که به خودم نکردم 

زندگیمو پای چه کسی حروم کردم 

۲۴ سالگی تا ۲۹ از این سالها تو زندگی سالهای بهتری سراغ دارین؟ 

خوب  

اینکه می گن ادمها نتیجه اعمالشون رو می بینم راست می گن 

من الان تو برزخ زمینی ام 

دارم می بینم  

همون کارایی که کرده ام یا شایدم نکرده ام 

ولش کنین 

مهم اینه که دوباره مونسم اینه 

همدم و همصحبت قدیمیمه 

دیگه کاری به واقعیت ندارم 

سرم رو می اندازم پایین 

یک لحظه هم بالا نمی یارم 

می خوام برم توی خودم 

بشم همون یار دلم 

زندگی با یکی دیگه معنای خوبی واسم نداشت 

مملو از حقارت و کراهت و اخرش هم وابستگی 

اخه بگو برای کی؟ 

کسی که ارزشی نداشت 

امروز دو روزه ام 

ولی خیلی چیزها بلدم 

 می گم حرف می زنم 

می نویسم !

اینجوری برای دلم خیلی جورم 

امیدوارم