چه اضطراب افتابی گرمی

دلهره را رنگی است آیا ؟

چه اسمان عجیبی

نگاهش بدعتگاه تپش های پر اضطاب من است

چرا بدین گونه ندا می دهی به من؟

قلبم؟

خار باید بود خوار نمی بایست.

باید ...

باید امشب بروم

رو به ان واژه ...

نه نمی دانم! از یادم رفت !

می مانم پس.